بازگشت
وظایف ما در قبال «کنفرانس بُن دوم»!
زلمی نصرت زلمی نصرت

 

 

نباید فراموش کنیم که مردم افغانستان ، نسل اینده و تاریخ ، فقط و فقط در مورد موضعگیری «ما » به ار تباط تعین سرنوشت کشور و مردم ، قضاوت  خواهد کرد  .!

 

همه میدانیم که  قرار است در آینده های نزدیک  کنفرانس «  بُن دوم » در شهر بن  المان  در مورد  سرنوشت آینده افغانستان که به سرنوشت هر یک ما ارتباط  میگیرد و بالای سرنوشت فرد فرد افغان تاثیر خود را دارد ، بر گذار شود .

  در این جستار کوتاه  ضرورت نه میبیم تا روی تصامیم ضد ملی  و منحوس کنفرانس بن اول صحبت کنم زیرا  نتایج و پیامد های آن  برای همه گان  اظهر من ااشمس است ، اما  اشاره به ای نکته  مهم را ضرور میدانم و آن اینکه :

  در  زمان  تدویر کنفرانس بن اول   نیروهای ملی دموکراتیک و چپ ، ترقیخوا و تحول پسند ، شخصیت های ملی و مذهبی   بیشتر در یک حالت و فضای  بی باوری ، در خود پیچیدگی ، حالت سکوت ، کرختی  ، نفرت و پراگندگی و انشقاق تشکیلاتی زیست داشتند  و هم از تصفیه حسابات  دوران جنگ سرد  و انتقام گیری های  گذشته بیرون نشده بودند.  به همین دلیل  هم آنها نتوانستند تا نقش  و تاثیر مثبت بر تصامیم کنفرانس بن اول داشته باشند.اما کنفرانس بن دوم در شرایط کاملأ  دیگر  که هر یک ما  از گذشته ها  اموخته ها و تجاربی داریم برگذار میشود.

 به یقین که در کنفرانس بن دوم مانند بن اول  ، بدون  شک و شبه  سرنوشت آینده  کشور ما  ، مسئله استقلال  ، حاکمیت ملی و تمامیت ارضی افغانستان  به بحث گرفته میشود  و تصامیم جدی ، مهم و حیاتی در این راستا اتخاد میشود ، که در شکل گیری  نظام آینده سیاسی ، اقتصادی  ، صلح و امنیت  افغانستان  کاملأ نقش و اهمیت خود را خواهد داشت.

 اکنون این مسئله وابسته به «ما» است که در  این مرحلهء حساس  و سر نوشت ساز و نازک تاریخ  در مورد  کنفرانس بن  دوم  چگونه می اندیشیم و فکر می کنیم و از آن چه میخواهیم ، چه وظایف و مکلفیت ها و رسالت  در این مقطع از تاریخ که مسئله بود و نبود کشور در معرض خطر جدی قرار دارد  ،داریم ؟. نباید فراموش کنیم که مردم افغانستان ، نسل آینده و تاریخ ،  فقط و فقط در مورد موضعگیری ما  به ار تباط تعین سرنوشت کشور و مردم ، قضاوت  خواهد کرد.

یک تعداد ما  کنگره میخواهند و یک تعداد  ما هم وحدت . کسی هم در مسایل زبانی بند است و کسی هم در مسایل قومی  و سمتی. یک تعداد  هم در تشکلات و جزایر و گروپ های خورد و کوچک خود را بند و زندانی ساخته اند. یک تعداد ما در دفاع و یا هم محکوم کردن این رهبر و آن رهبر این جناح و آن جناح قلم فرسایی میکنند.  اما در این مورد که  وطن در کدام حالت قرار دارد و مردم چه میخواهد، کمتر می اندیشیم و فکر می کنیم. اینکه رهبران « ما» ( رهبران ح د خ ا – حزب وطن) خوب بودند و یا بد ، تاریخ و مردم در مورد هر یک انها به شمول زنده های آنها قضاوت خود را کرده  و می کند و ما نباید  از قضاوت مردم و قضاوت تاریخ تشویش و یا ترس داشته باشیم  ، زیرا چیزی که انها کشت کرده اند درو  خواهند کرد .!

 معمولآ در تاریخ  شرایط ومراحلی فرا میرسد ، که  شخصیت های ملی و مذهبی ، علما  و دانشمندان ، نیروهای ملی -دموراتیک ، چپ  ترقیخوا و تحول پسند ، بدون ترس و حراس در یک جبهه واحد و یا یک قوت بزرگ سراسری ملی ، به منظور تحقق یک  هدف و داعیهء بزرگ ملی، یعنی نجات کشور و مردم  از دست  اشغال، استبداد و مظالم غداران و جنایتکاران درون نظام حاکم ، به پا میخیزند و برای یک تحول و تغیر بنیادی و بزرگ آماده مبارزه و قربانی میشوند  و رسالت شان را انجام میدهند و نمیخواهند فرصت های مناسب و مساعد را از دست بدهند.

چیزیکه در این مرحله حساس و تاریخی ،  به ما بازماندگان متشکل و غیر کتشکل ح د خ ا – حزب وطن ارتباط دارد ، این مسئله است که  هر یک ما  باید بالای این موضوع  با هم مشترکآ فکر کنیم که ما برای مردم درد دیده وطن  در این  بُرهه  ای از تاریخ چه  کرده میتوانیم  ؟.  قبل از تدویر کنفرانس بن دوم  و در روز کنفرانس  چه باید بکنیم  تا  در آن بار دیگر مانند کنفرانس بن اول ، تصایم و قرارداد های ضد ملی و منحوس  اتخاذ  نگردد و مهره های استخباراتی کشور های بیگانه و دشمن از نام « ما » نیروهای چپ دموکراتیک دیروز ، در معاملات ضد ملی نمایندگی نکنند. !

  مادر وطن در این مرحله حساس تاریخ  یکبار دیگر فرزندان اصیل و حلالی  خود  را فرا میخواند تا دست به دست هم داده وطن  را از چنگ قاتلین مردم و جنایتکاران جنگی ، ناقضین حقوق بشر، غداران و غارتگران  تاریخ و غاصبین بیت المال  نجات بدهند  .

 مادر وطن  تمام نیروهای  ملی  مترقی و چپ دموکراتیک را  که از رنج های بیکران مردم  افغانستان  صحبت میکنند ،  شخصیت های ملی و مذهبی  ، تشکیلات و سازمان های خورد و بزرگ   حزبی را فرا میخواند تا در روز کنفرانس بن  دوم، با  راه اندازی تظاهرات مسالمت امیز  در شهر  بن  آلمان و سایر شهر های اروپایی ، با  خواسته های روشن ، فریاد بر حق مردم  را به خاطرمادر وطن و به خاطر رنج های بیکران مردم بلند نمایند. چه بهتر که ابتکار سازماندهی این  حرکت را به خاطر اتحاد و همبستگی و ساختن یک جبهه متحد ملی، سازمان های جدا شده از بدنه حزب دموکراتیک خلق افغانستان – حزب وطن  دیروز ، مشترکآ به دست بگیرند.!!

پایان


July 29th, 2011


  برداشت و بازنویسی درونمایه این تارنما در جاهای دیگر آزاد است. خواهشمندم، خاستگاه را یادآوری نمایید.
 
بازگشت
گزیده مقالات